Wat drijft ons in onze relaties: een verlangen naar symbiose?

Als je zo kijkt wat mensen allemaal verwachten van een relatie, en dan vooral zij die mikken op het romantische huwelijksideaal, dan zou je denken dat ze op zoek zijn naar die periode van complete verbinding tussen moeder en kind. De warmte, aandacht en koestering kunnen krijgen zoals van je moeder in je eerste levensmaanden: een complete symbiose plus alle aandacht en zorg.

Nu een moeder en kind blijven niet symbiotisch, en ontwikkelen geleidelijk aan een separatieproces. Dat separatieproces loopt niet altijd even vlot. Sommige moeders blijven hun kinderen aan zich binden, waardoor ze afhankelijk blijven; anderen zetten hun kinderen te vlug op eigen benen, zodat ze blijven hunkeren naar die vroegere eenheid. In essentie heeft dit met die gehechtheid te maken. Als het separatieproces goed verloopt, krijg je dus mensen die zich later ook op een veilig gehechte manier zullen reageren binnen een partnerrelatie. Mettertijd hebben die mensen de moederfunctie geïnternaliseerd en dragen ze die als het ware met zich mee. Ze kunnen dan zelf ook makkelijker in die functie gaan reageren naar hun eigen kinderen toe.

In een goede partnerrelatie zullen moeders (en vaders) hun kinderen ook makkelijker op de juiste manier kunnen loslaten.

Ergens blijf je natuurlijk altijd wel naar dat 'samenzijn' verlangen.

Het separatieproces verloopt voor de ene al makkelijker dan voor de andere. Als je als kind als onveilig gehecht was, heb je gegarandeerd meer moeilijkheden in de verdere ontwikkeling van je bestaan, zowel op school als in relaties.

Als je dus afhankelijker bent, en minder zelfvertrouwen hebt, zal je meer de nadruk leggen in relaties op nabijheid, in dingen samen doen, enz. Deze personen hebben ook de neiging om erg sterk te gaan vasthouden aan dat romantisch huwelijksideaal. Als hun partner vreemd gaat, zijn ze en voelen ze zich verbijsterd. "Hoe kan iemand zoiets een ander aandoen? Dat zou ik nooit doen." In onze gehechtheidsmatrix behoren deze tot het onveilige kwadrant (angstig ambivalent).

Soms kan dit nog verder gaan, en dat deze personen er ergens al niet meer in geloven, en het tegelijk blijven verlangen. Deze zullen gemakkelijk anderen gaan aantrekken en dan terug afstoten. Hun verlangens gaan soms een onbewust leven leiden. Dat veroorzaakt o.m. dat dubbele gedrag.

We zouden dus een correlatie kunnen leggen tussen de mate van romantisch huwelijksideaal en de mate van geborgenheid die men als kind en bij het latere opgroeien heeft ervaren.