Vreemdgaan troef onder 50-plussers

Vreemdgaan: dertig procent van de vijftigplussers heeft het al eens gedaan en een heel groot percentage heeft wel eens een 'overspelige' gedekt met smoesjes of leugens. Het onderzoek dat de Amerikaanse schrijfster Pamela Druckermann deed, heeft in de hele wereld tot opwinding geleid.
Zo concludeert ze dat in Islamitische landen net zo goed op grote schaal overspel wordt gepleegd. Alleen niet zo 'openlijk' als in Westerse landen. Pamela sprak met vrouwen in het orthodoxe Indonesië die ronduit toegaven dat ze er een 'lover' op nahielden. En voor Islamitische, maar ook voor alle vrouwen geldt: ze gaan vreemd omdat ze aandacht en interesse tekort komen bij hun partner.

Druckermann vraag zich openlijk af: is er nog iemand trouw?

De Amerikaanse ondervroeg mensen in 24 steden en tien landen, van China tot Rusland en Amerika. Ze ontdekte dat het in Japan geen vreemdgaan is zolang je maar voor de seks hebt betaald. En voor mannen in dat land is het absolute hoogtepunt orale seks met een vrouw in een club zonder gedoucht te hebben (¿). Veertig procent van de Russen vindt vreemdgaan geen enkel probleem.
De in onze ogen wat preutse Britten blijken het vaker buiten de deur te zoeken dan Amerikanen en Fransen. Bijna tien procent van de Engelse mannen en 5 procent van de vrouwen gaf toe het laatste jaar een affaire gehad te hebben.
De krant The Observer interviewde eerder de psychologe Esther Perel die een boek had geschreven dat zoveel mensen in een langdurige relatie geen seks meer hebben. 'Maar ze hebben wèl veel seks, alleen niet met elkaar'.
En als we het zelf niet gedaan hebben, dan zijn we wel verwikkeld in allerlei leugens van familieleden en vrienden die ons in vertrouwen hebben genomen. Tel daarbij de groep die geobsedeerd is door overspel en alle verhalen over vreemdgaande Beckhams, de Sarkozys (en dit verhaal) lezen, en het is duidelijk: het is één van de belangrijkste onderwerpen van een mensenleven. Of we nu willen of niet. We zijn verslaafd, stelt Druckermann in haar boek Lust in Translation..
Pamela vraagt zich in The Observer hardop af of we er niet een te zwaar onderwerp van maken. In sommige werelddelen waren geïnterviewde mannen en vrouwen verontwaardigd als hen gevraagd werd of ze zich niet schuldig voelden. 'Ze begrepen de vraag eigenlijk niet'.
In veel Westerse landen betekent een 'one-night-stand' einde huwelijk: koffers pakken'. Want zo hoort het, is het algemene idee. Het is niet wat je wilt doen, maar wat je volgens de regels moet doen.'
Druckermann heeft grote problemen met de enorme industrie van psychologen die vooral benadrukken dat vreemdgaan een drama is en dat ze vooral in therapie moeten. Het is volgens haar een grote geldindustrie, maar ze erkent wel dat veel echtparen dankzij diezelfde psychologen en bemiddelaars bij elkaar zijn gebleven.
Na haar rondgang over de wereld heeft ze het meestrespect gekregen voor de Fransen. 'Daar geniet de overspelige ieder geval nog van de affaire. Als je het doet, geniet dan lekker van de seks', zegt ze.