Het verwoestende effect van verkrachting en de gevolgen ervan.

Verkrachting is een ongewenste geslachtsgemeenschap, met een voorwerp de vagina of anus binnendringen is ook een verkrachting. Het is een misdrijf waarbij de dader vanuit een machtspositie handelt. Het is een heel ingrijpende ervaring, waarbij het slachtoffer langdurig en diepgaand kan geconfronteerd worden met angst, pijn, hulpeloosheid, schuldgevoel, wanhoop. Het is een van de zwaarste trauma's.

Veel mensen maken in hun leven allerlei trauma's door.

10 à 18 % ontwikkelt als gevolg daarvan PTSS (Post Traumatish Stress Syndroom). Hoe zwaarder het trauma, hoe meer kans op de ontwikkeling ervan. Van alle traumatische gebeurtenissen (als getuige bvb, als slachtoffer van een ongeval, bij bedreiging, aanval, molestatie, oorlog, kindermisbruik en verkrachting) is de kans op de ontwikkeling van trauma en PTSS het grootst bij de slachtoffers van kindermisbruik en verkrachting.

De kern van trauma is machteloosheid en hulpeloosheid. Het gevoel van veiligheid en zelfvertrouwen is geschonden.

Bij verkrachting blijkt 94% van de slachtoffers na 1 week een PTSS te vertonen, na 1 maand is dat teruggevallen tot 65%, en na 6 maand blijkt 41% een PTSS te hebben. Het goede nieuws hierbij is dat twee derden een spontaan herstel kent na enkele maanden, het slechte nieuws is dat één derde PTSS krijgt en therapie nodig heeft om te kunnen herstellen.

Verkrachting zal dikwijls nare gevolgen hebben voor je seksueel leven en je relatie. Enkele psychologische gevolgen: schaamte- en schuldgevoel, zich machteloos en hulpeloos voelen, zichzelf vies vinden (vuil kan je afwassen maar vies niet), zich onzeker voelen, zich onveilig voelen, je seksuele gevoelens onderdrukken, bang zijn voor mannen, afkeer krijgen van seks, weinig of géén zin hebben in seks, psychosomatische klachten zoals bvb hoofdpijn of buikpijn, je depressief voelen, laag zelfbeeld, moeilijk grenzen kunnen stellen, herbelevingen, ... en dergelijke gevolgen van trauma.

Wat je zeker niet zal helpen, is vermijden om over het trauma te spreken; anderzijds is spreken over het trauma alleen op zich niet voldoende, ook ontspanningstechnieken alleen zijn onvoldoende. En aanraden om je gevoelens maar naar buiten te laten komen, kan gevaar meebrengen van retraumatisatie (de zgn loutering van onderdrukte gevoelens is nl. niet gecorreleerd aan herstel!).

Meisjes willen er niet bvb over praten omdat ze zich schuldig voelen, of ze twijfelen eraan of het wel een verkrachting was, of dat ze denken dat ze niet duidelijk genoeg hebben afgewezen. Of dat ze te vriendelijk geweest zijn, of te uitdagende kledij droegen. Ze durven het thuis niet zeggen, omdat ze bang zijn voor de reactie van hun ouders.

Een andere redenen waarom mensen niet graag over die trauma's in gesprek of behandeling durven gaan, is dat deze traumatische gebeurtenis angst oproept, maar soms ook schuldgevoel en dikwijls ook schaamte vooral bij trauma's zoals verkrachting en seksueel misbruik.

Wat telt is dat je het trauma kan verwerken.

Wat is verwerken? Wanneer is een trauma verwerkt?

• je hebt er géén last meer van, je functioneert terug normaal
• het gebeurde dringt zich niet meer op
• de traumatische gebeurtenis wordt ingeschreven in je levensboek
• je blijft er neutraal bij
• er is géén impact meer van de gebeurtenis
• als je je terug in je eigen kracht voelt komen
• terug je eigen basis zelf vertrouwen voelen

Eén van de gevolgen van het niet verwerken van een verkrachting voor een relatie, is bvb het géén zin meer hebben in seks, wat uiteraard je relatie negatief zal belasten. Of dat je je als vrouw niet meer op je gemak voelt bij mannen.

EMDR gecombineerd met Exposure is een effectieve kortdurende therapie speciaal voor het verwerken van dergelijke trauma's.

Wij integreren indien nodig EMDR en Exposure in de traumatherapie die we aanbieden.