Home > Partnergeweld > Partnergeweld in holebi-relaties pointer Je bent hier

Partnergeweld in lesbische en homoseksuele relaties.

Holebi-relaties zijn vaak anders ingericht dan hetero-koppels. In zekere zin is het meer egalitair, (gelijkere taakverdeling bvb zeker bij lesbische koppels, en bovendien zijn de slachtoffers van geweld meestal niet financieel afhankelijk) en er zijn ook géén machtsverschillen aanwezig die duidelijk het gevolg zijn van de geslachtsverschillen.

Geweld komt hier immers even vaak voor dan bij hetero-relaties: men spreekt ook over 20 à 25%. Er is ook géén verschil in geweld. Wel kijkt de maatschappij er anders tegen aan. Men gaat er bvb van uit dat geweld minder voorkomt bij lesbische relaties dan bij hetero-relaties. Of men zal zeggen: " je kan toch weg als je dat wil ..." .

Hier over praten betekent dan ook een dubbele drempel: ten eerste wordt geweld als zodanig minder (h)erkend, en is dan ook moeilijker te vertellen dat je slachtoffer bent van relationeel geweld en ten tweede moet je ook uitkomen voor de holebi-relatie. Het geheime karakter van de relatie geeft de dader een extra machtsmiddel omdat hij (zij) kan dreigen om de relatie bekend te maken.

Wat is dan de dynamiek achter het geweld?

Het machtsverschil heeft vooral te maken met de mate van autonomie dat het slachtoffer krijgt. Jaloezie speelt hier een belangrijke rol. In lesbische relaties gaat men dan vaak beroep doen op de empathie van de partner voor de eigen gevoelens, in de zin: 'je gaat toch niet weg vanavond, want ik voel me niet goed, enz'. Op die manier geraakt de partner tenslotte geïsoleerd. Als ze daar dan wat willen aan gaan doen, begint het geweld.

Een bijkomend probleem bij lesbische relaties is dat vrouwen van kindsbeen af als slachtoffer worden gesocialiseerd. Vrouwelijke daders gaan zich dus eerder ook als slachtoffers identificeren en de schuld doorschuiven naar de andere. Lesbische vrouwen zijn daarom in bepaalde Blijf van m'n Lijf-huizen niet welkom. Vrouwelijke daders gaan geloven dat zij uit zelfverdediging handelen tegen een partner die hen in hun ogen vernedert of slecht behandelt. Tegelijk hebben de vrouwelijke slachtoffers vaker met schuldgevoelens te kampen, ze gaan bepaalde zaken makkelijker introjecteren. Deze slachtoffergevoelens van de ene, en het schuldgevoel van de andere, versterken nog eens de binding.

Waarom blijven ze het geweld verdragen?

Je zou je kunnen afvragen warom slachtoffers dit geweld blijven verdragen, daarbij beseffend dat ze meestal zelf in een gunstige financieel-economische situatie zitten.

Bij lesbische koppels zal vooral het schuldgevoel de relatieduur verlengen ondanks het aanwezige geweld. Zij weten of denken te weten wat de andere nodig heeft, en daar tegenin gaan geeft hen het gevoel dat ze verantwoordelijk zijn voor het geweld.

Bij homoseksuele koppels is de rden vooral het verlangen naar een duurzame relatie. Het is immers moeilijk om een duurzame relatie te vinden, dus gaan ze er alles voor doen, zowxel in positieve als in negatieve zin.

Lesbische koppels durven vaak niet spreken over geweld. De maatschappelijke gedachte dat vrouwen géén (ernstig) geweld kunnen gebruiken speelt daarbij een rol, alsook het uitgangspunt dat mannen géén slachtoffer kunnen zijn. Verkrachting wordt bvb zelden vernoemd, omdat verkrachting meestal wordt geassocieerd met het binnendringen van het mannelijk geslachtsorgaan (ook juridisch). Vormen van seksueel geweld zijn echter ook binnendringen d.m.v. een voorwerp, vingers of vuist, en dat gebeurt wel. Meestal spreekt men enkel over het opdringen van seks en over emoties en omstandigheden daarrond.

Ook de illusie van het "romantische ideaal" speelt hier. Omdat holebi-relaties een andere maatschappelijke identiteit meebrengen, die meestal moeilijker is, gaan koppels ook sterker op elkaar steunen, en zeker in het begin van de relatie veel begrip bij elkaar vinden. Ze zullen door die omstandigheden ook meer op elkaar aangewezen zijn. Maar ook in hun ideaal komen barsten, dat escaleert, en de eerste klappen worden uitgedeeld.

Bron:

vzw Mandala

Annemie Dillen, Johan De Tavernier, Roger Burggraeve, Jo Hanssens, Didier Pollefeyt, Wanneer 'liefde' toeslaat, Over geweld en onrecht in gezinnen, Davidsfonds/Leuven - Pax Christi/Vlaanderen, 2006.

 

Kostprijs en een afspraak maken.

  • Individuele therapie wordt berekend aan
    • € 75, - voor een sessie van 55 minuten
    • € 110, - voor een sessie van 1 uur en 25 minuten
  • Ik geef op het ogenblik géén relatietherapie.
  • Voor afspraken op verplaatsing wordt 1 € per kilometer aangerekend om het verbruik en de verplaatsingstijd te vergoeden. 

De gesprekken hebben enkel overdag plaats. Waar ? Park op den Berg, Kloosterstraat 9, bus 6, 1 ste verdieping, 2220 Heist-op-den-Berg. Ons appartement bevindt zich in Blok A, hoogste blok in dit complex.

Wegbeschrijving.

Voor een afspraak bel op 0473 99 51 80 en vraag naar Luc Duprez.